بر تو و آن خاطرِ آسوده سوگند
يكشنبه, ۱۰ ارديبهشت ۱۳۹۶، ۱۰:۵۶ ق.ظ
بسم الله
دلم برا خودم تنگ شده
برا خودِ ١٨ سالگیم، برا خودِ ٢٠ سالگیم.... برا روزایی که حال دلم بهتر بود... حال قلبم بهتر بود...
برا روزایی که معنویت تبلور بیشتری توو زندگیم داشت....
اصن ١٨ تا ٢٠ سالگی چجوری گذشت؟
چرا هیچ چیزِ ذوق آوری ازش یادم نیست؟
٢ سال از عمرم که قطعا یکی از بهترین مقاطع زندگی هر آدمیه توو بحرانای کنکور و ورود دانشگاه و ورود به اجتماع و مشکلاتش هدررررر رفت! به معنی واقعی کلمه هدر رفت!
کاش توو الباقی عمرم دیگه این اتفاق نیفته.... کاش....
۹۶/۰۲/۱۰