بسم الله
خدایا!
زمین خوردنمو تماشا نکن...
۳۰ ارديبهشت ۹۵ ، ۰۴:۵۷
۰ نظر
بسم الله
بعضیا همچین قیافه ی حق به جانب به خودشون می گیرن آدم شک می کنه نکنه مقام عصمت دارن ما بی خبریم!
بسم الله
گاهی فک می کنم بعضی آدما خودشون نمی خوان که یکی دوسشون داشته باشه،
خودشون نمی خوان بشن هست و نیست یه آدم،
هر جوری این معادله رو تو ذهنم می چینم می بینم انگاری بعضیا خودشون مقصرن!
توروخدا یه کاری نکنین که نشه دوستون داش..... توروخدا.....
دوس داشتن واژه ی مقدسیه! لطفاً به لجن نکشیدش!
بسم الله
درست زمانی که داری با خودت می جنگی فراموشش کنی می بینیش!
بعدش زنگ می زنه و تو تموم قدرتت رو جمع می کنی توی دهنت که قرص و محکم و بی احساس و بی تفاوت حرف بزنی؛
مکالمه که تموم می شه دیگه قدرت ایستادن روی پاهات رو نداری!
بسم الله
می گفت؛
همیشه خطاها رو به خودم متوجه ساختم و همیشه خوبی ها رو به دیگران نسبت دادم.
بسم الله
می گف:
یه شهید انتخاب کنین،
برین دنبالش،
بشناسینش،
باهاش ارتباط برقرار کنین،
شبیهش بشین،
ازش حاجت بگیرین،
شهید شین...!
بسم الله
خدای جان! جانِ جانان!
من هی به شما التماس می کنم مرا امتحان نکن شما هی مدام مرا می گذاری لای منگنه!
قربان مرامتان!