بسم الله
مثل همه ی لحظه های دیگر داشتم حرف هایت را، لبخندهایت را، اخم هایت را مرور می کردم،
درست مثل یک دوربین همه را ضبط کرده ام و مدام تکرارشان می کنم توی ذهنم،
ذوق می کنم از یادآوری شان بعد ترش انگار یه پارچ آب سرد خالی کنند روی کله ام، بغض می کنم از نبودنت....
کجایی همه ی دار و ندارم!؟
۲۰ اسفند ۹۴ ، ۰۱:۰۳
۰ نظر