بسم الله
توو زندگیم انواع و اقسام سختیا و مشقتا رو دیدم و کشیدم....
اما به جرأت می تونم بگم هیچ امتحانی به اندازه ی بیمار بودنِ عزیزای آدم، آدمو نمی شکنه....
خورد می کنه آدمو....
می شکونه....
خاصه اگه اون عزیز یه طفل باشه....
یا رضیع الحسین! دستِ ما و کرمِ تو....
.
.
+ ممنون می شم یه حمد شفا بخونین :)
بسم الله
بیست و دومین بهار زندگی ام داره میاد.... داره میادو من بیشتر از این که خوشحال باشم نگرانم!
یه حس نگرانی و ترس مستولی شده بهم....
هرجور حساب می کنم من ٢٢ سالگی نباید توو این نقطه می بودم....
کم کاری.... تنبلی....
خیلی کارِ رو زمین مونده دارم....
مهم ترین چیزی که هنوز اصلاح نشده رابطه هامن؛
رابطه ی خودم با خدا... رابطه ی خودم با خودم.... رابطه ی خودم با مردم.....
و این خیلی ترس داره....
خدایا.... اگه لحظه ای رحمتتو ازم دریغ کنی خسر الدنیا و الاخره می شم...