برکت
بسم‌الله
کانسپت برکت برای من همیشه حس امید رو داشته.
حتی حالا که تقریباً همه‌چی‌م بی‌برکت شده.
بی‌توفیقی یا بی‌همتی؟ بی‌ایمانی یا سختی‌ناپذیری؟ تلقین یا حقیقت؟ امید یا نا‌امیدی؟
مدت‌هاست که این واژه‌ها توی مغزم جا‌خوش کردن، هر روز بهشون فکر می‌کنم، اتفاقات روزمره رو یاد‌آوری می‌کنم، بعدش رزولوشن‌هام رو مرور می‌کنم.
و چقدر هر‌بار تفاوت "جایی که باید باشم" با "جایی که هستم" بیشتر تو ذوق می‌زنه...
مع‌الاسف هر‌‌چی هم بیشتر فکر می‌کنم، کمتر به نتیجه می‌رسم.
اما به نظرم بین همه‌ی این واژه‌ها یک مفهوم مشترک هست؛ #بی_برکتی
برکت از روزام رفته و این تلخ‌ترین اتفاقی هستش که می‌تونه بیفته.
اما انسان به امید زنده‌ست... به صبر... به توکل...
من می‌دونم یک روزی همه‌ی این‌ها جبران می‌شه. امید دارم... امیدِ روزای خوب...
.
.
وَ بِیَدِکَ لا بِیَدِ غَیْرِکَ
فقط به دست خودت، نه هیچ‌کس دیگر