کسی نگفته به بسمل که بال و پر نزند
شنبه, ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ۱۲:۴۳ ب.ظ
بسم الله
دست مریزاد زندگی جان!
به حسابِ کدام گناه و اشتباه این جور، بی رحمانه داری تصویه حساب می کنی؟؟؟
یکی نیست بگوید آخر لعنتی چه هیزم تری به تو فروختم که مدام عذابم می دهی!!!
آن هم نه یک بار و دوبار که هرروز که هرشب که هرلحظه....
بیشترش آن وقتهایی که گمان می کنم زندگی زیباست و تصمیم می گیرم دوستش داشته باشم اما تا می خواهد مزه ی خوبی و خوشی اش لای دندان هایم جا خوش کند نسیمی از هلاهل می وزدو همه چیز را خراب می کند!
قصد جانم کرده ای؟ خب مالِ تو!
بستان و برو!
اصلا بیا دو کلام مرد و مردانه حرف بزنیم!
ببین! نه من آن زهرای سابقم نه تو زندگیِ شیرینِ کودکی هایم هستی!
پس بیا باهم آشتی کنیم! بیا باهم مهربان باشیم!
غلط های منو، جدو، پدرجدو، پدرِ پدرِ جدم را به خاطر گل روی خودت نقداً فاکتور بگیر و بیا از سر خط شروع کنیم!
من دلم می خواهد تو همراه روزهای خوبم باشی، روزهای شادم!
زندگی جان! فقط تو می دانی بیست و یک سال بر من چگونه گذشت، چقدر صبوری کردم، چقدر بغض قورت دادم، چقدر جنگیدم....
می پرسی برای چه؟
برا همان چیزی که مدت هاست رنگش را نشانم ندادی!
"آ ر ا م ش"
زندگی جااان! جانِ جانان! کمی مدارا کن با من!
با این تن خسته ام... با این فکر پریشانم.... با این منِ رنجور....
به قاعده ی بیست و یک سال خسته ام.... استخوان هایم درد می کند.... سرم درد می کند..... چشم هایم هم درد می کند....
مرهمی باش بر زخم هایم!
زخم هایی که فقط تو می دانی چقدر عمیقند... زخم هایی که بعضی هاشان یک مرد را از پا در می آورد!
آه از غمش که زخمه ی بیراه میزند...
۹۴/۰۹/۲۱