گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را

بسم الله

داشتم فکر می کردم که چقدر در منجلاب گناه فرو رفته ام.... فکر می کردم که چقدر بعضی چیزها برایم عادی شده.... فکر می کردم که چقدر از خدا دور شده ام و خدا هم از من دور شده....

اما هرچه فکر کردم با عقلم جور در نمی آید که خدا بنده اش را مضطر ببیند و کاری نکند....

خدای جان! جانِ جانان!

خسته ام از حال و روزم.... کمکم کن.... توفیق بده! توفیق توبه، توفیق ترک گناه، توفیق بندگی!

توفیق بده مفید باشم، برای خودم، برای خانواده ام، برای دوستانم، برای کشورم!

الهی و ربی من لی غیرک!

تو شاهزاده ی مغرور قصه ای

بسم الله

میان همه ی آن هایی که دوستشان دارم و دورند؛ دلم فقط برای تو تنگ است مهربان ترینم!

کجایی

که

این قدر

نیستی ؟!

بگذار که ناچارِ تو، ناچارِ تو باشم

بسم الله

از یک روزی به بعد، زندگی دو نیم می شود؛

وقتی که بود

حالا که نیست

.

.

پی‌نوشت: من به برکت میلاد حضرت مولا ایمان دارم.... به حرمت حضرت مولا برای بیمار جوون ما.... برای جگرگوشه‌ی ما.... برای جان و دل ما دعا کنین.....

دل ربودن را کدام عطار یادت داده است

بسم الله

من بغض دارم قده یه دنیا........

دلم نمی خواد به هیچی فک کنم!

حس خیلی خوبی به ٩٥ دارم ولی این روزا یه ترسی افتاده به جونم که همه ی لحظه هامو خراب کرده!

ترس از مردود شدن تو امتحانای خدا، ترس از خوشحال نبودن، ترس از بی خاصیت بودن، ترس از تنها بودن!

من دلم نمی خواد غم سایه بندازه توو زندگیم!

من دلم یه خنده ی از ته دل می خواد!

.

.

+: کجایی همه ی دار و ندارم؟

پی‌نوشت‌: به حرمت روزهای قشنگ رجب، برای بیمار جوون ما دعا کنین....

بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین

بسم الله

خودتو خاطره کن برا رفیقات... که تعریف کنن وقتی نبودی... بفهمن نیستی.... جات خالیه...

بگن کاش بود!

ای بغض فرو خورده مرا سخت نگه دار

بسم الله

خستم...

خسته از آدما.... خسته از خودم.... خسته از روزایی که روح ندارن....

من خیلی خستم.....

کاش می شد اون قدر بخوابم که وقتی بیدار می شم آدمای الان همه مرده باشن.... کاش!

خدایا! گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را......

خالیست جای تو

بسم الله

تصدقت بروم!

جای هیچ کس جز تو، اندازه ی تو، مثل تو، برایم این قدر خالی نیست.....

ک ج ا ی ی

ب ی ا

بسم الله

امان از فکر و خیال که نصف شب هم دست بردار نیستند!

چنان هجوم آورده اند که سرم توان مقاومت در برابرشان را ندارد و دارد از هم می پاشد!

اسفند را همیشه دوست داشته ام، با همه ی سختی ها و تلخی هایش!

و عید را، نوروز را، هفت سین را.....

امسال هم دلم می خواهد دوستش داشته باشم، دلم می خواهد ذوق کنم برای تک تک لحظه هایش اما نمی شود!

چه کنم وقتی لحظه هایم پُرند از بغض، چه کنم وقتی نه هوش و حواسی برایم مانده نه حال و حوصله ای!

لحظه هایم رنگی ندارند،

امان از فکر و خیال!

امان از خیالِ آمدنت.....

.

.

پی‌نوشت: میون لحظه‌های قشنگ اسفند‌تون، میون خوشی‌های عید نوروز‌تون برا عزیز ما، برا بیمار جوون ما دعا کنین

تو بخوان... چاره تویی...

بسم الله

مثل همه ی لحظه های دیگر داشتم حرف هایت را، لبخندهایت را، اخم هایت را مرور می کردم،

درست مثل یک دوربین همه را ضبط کرده ام و مدام تکرارشان می کنم توی ذهنم،

ذوق می کنم از یادآوری شان بعد ترش انگار یه پارچ آب سرد خالی کنند روی کله ام، بغض می کنم از نبودنت....

کجایی همه ی دار و ندارم!؟

بماند بقیه اش

بسم الله

باورم نمی شه...... باید تبریک بگم؟